Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

"ΕΦΥΓΕ" Ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ.


Φτωχότερη από χθες η Καβάλα, αφού ξαφνικά νωρίς το πρωί πέθανε ο πρώην δήμαρχος επί 16 χρόνια (1982-1998) Λευτέρης Αθανασιάδης. Τίποτα δεν προμήνυε τον χαμό του την περασμένη Δευτέρα το βράδυ, όταν ήταν πιστός στο ραντεβού του σε τοπικό τηλεοπτικό κανάλι, για να μιλήσει για θέματα της μεγάλης του αγάπης, της Καβάλας. Αμέσως μετά την εκπομπή ο Λευτέρης Αθανασιάδης πήγε στο σπίτι του όπου μετά τη μια τα μεσάνυχτα αισθάνθηκε αδιαθεσία και μεταφέρθηκε από συγγενικό του πρόσωπο στο νοσοκομείο. Όμως γύρω στις 5.30 το πρωί έχασε δυστυχώς την μάχη για την ζωή από πνευμονικό οίδημα, όπως είναι η διάγνωση των γιατρών. Η είδηση έκανε γρήγορα τον γύρο της Καβάλας και όλοι είχαν να πουν έναν καλό λόγο για τον δήμαρχο, τον Μπαντέρμαλη, όπως τον προσφωνούσαν μέχρι την τελευταία μέρα. Η κηδεία του έγινε χθες το απόγευμα με δημόσια δαπάνη στο νεκροταφείο της Καβάλας.

   Με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα εκατοντάδες Καβαλιώτες αποχαιρέτησαν χθες το μεσημέρι τον επί 16 χρόνια δήμαρχο Λευτέρη Αθανασιάδη, που έχασε ξαφνικά την μάχη με τον θάνατο. Έναν άνθρωπο που τόσο αγάπησαν και που οι περισσότεροι διαβεβαίωναν πως άλλαξε την Καβάλα εκ βάθρων τις δεκαετίες 1980-90 της δημαρχίας του. Η πρόωρη απώλεια του είναι μεγάλη  για την Καβάλα, αλλά και γενικότερα για την τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτός ήταν και ο λόγος που πολιτικοί του φίλοι αλλά και αντίπαλοι με σύσσωμο το δημοτικό συμβούλιο, βρέθηκαν χθες στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου για το τελευταίο αντίο.

   Πύρινο, ορμητικό και κάπου ίσως υπερβολικό, τον χαρακτήρισε ο πρώην πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Καβάλας Χρυσόστομος Κεβρεκάκης στον επικήδειο λόγο του μετά την εξόδειο ακολουθία. «Αναρωτιέμαι αν σε έφτιαξε η εποχή ή αν εσύ την διαμόρφωσες, είπε μεταξύ των άλλων ο κ. Κεβρεκάκης. Ήσουν γνήσιο λαϊκό παιδί, γεννημένο από πρόσφυγες, που είχες όλα τα χαρακτηριστικά του ηγέτη. Ήσουν  πάντα αυθόρμητος και γινόσουν ένα με τον απλό κόσμο μέχρι το τέλος. Είχες πάθος για ότι πίστευες, για τις ιδέες σου, για την Καβάλα. Πέρασες στην ιστορία κι ας έφυγες από κοντά μας. Ολόκληρη η Καβάλα ακουμπάει στο φέρετρό σου και ξεπροβοδίζει μια ολόκληρη εποχή. Πλάγιασε Λευτέρη, ξεκουράσου, αλλά θα μας λείψεις. Όμως η μνήμη σου θα είναι πάντα κοντά μας».

   Για τον Λευτέρη Αθανασιάδη μίλησαν ακόμη ο ανιψιός του Κώστας Φραγκογιάννης που τον χαρακτήρισε «λαμπερή φιγούρα που μας έμαθε να μη μένουμε στάσιμοι αλλά να γυρνάμε σελίδα, μας έμαθε να ελπίζουμε και να συνεχίσουμε να προσπαθούμε» και ο πρόεδρος των εργαζομένων στον δήμο Καβάλας Γιάννης Χατζηκωνσταντίνου, που τόνισε πως «αποχαιρετούμε τον δήμαρχο των αγώνων που πάντα ήταν όρθιος κοντά στους εργαζομένους». Και λίγα λεπτά πριν τις 5 το απόγευμα και αφού τον αποχαιρέτησαν όλοι στην εκκλησία, ο Λευτέρης Αθανασιάδης πέρασε για τελευταία φορά από τις Καμάρες οδεύοντας προς την τελευταία του κατοικία. 

   Το σίγουρο είναι πως ο Λεύτερης Αθανασιάδης σφράγισε με το έργο και την παρουσία του τη σύγχρονη ιστορία της Καβάλας και λειτούργησε καταλυτικά στην ανάπτυξη του δήμου Καβάλας στα 16 χρόνια της θητείας του ως δημάρχος. Με κορυφαία του ίσως  στιγμή τη δημιουργία του βιολογικού καθαρισμού και μάλιστα πολύ πριν από τις περισσότερες ελληνικές πόλεις. Για το μεγάλο του πραγματικά έργο αλλά και την ζωή κοντά του, ζητήσαμε από τον Νίκο Τσουμπάκη που για πάνω από 10 χρόνια ήταν στο γραφείο του, να μας μεταφέρει θύμισες από εκείνο τον καιρό.

   Πρόθυμα ο κ. Τσουμπάκης δέχτηκε να μας μεταφέρει κάποιες από τις στιγμές που σφράγισαν και την δική του ζωή. Από το 1980 που τον γνώρισε, τον μάγεψε με το πάθος του για δουλειά. Από το 1984 στελέχωσε το γραφείο του μαζί με την Βάσω Καρασάββα. Από τις 6 το πρωί βρισκόταν καθημερινά στο γραφείο του ο Μπαντέρμαλης, πολύ πριν έρθουν οι υπάλληλοι και προσπαθούσε να προγραμματίσει τις εργασίες του στον δήμο. Τις συναντήσεις του, τα ραντεβού τους, τις συσκέψεις του με υπηρεσιακούς παράγοντες και φυσικά την απαραίτητη βόλτα του στις γειτονιές της Καβάλας.

   «Ήξερε τον κάθε δρόμο και το κάθε στενό με την ονομασία του σε όλη την πόλη, μας είπε ο κ. Τσουμπάκης. Αλλά και στο κάθε σπίτι γνώριζε ποιος καθόταν και τι προβλήματα είχε. Ήταν χαρισματικός στο να θυμάται ονόματα και φυσιογνωμίες, έστω κι αν τις είχε δει μόνο μια φορά. Και πάντα βρισκόταν κοντά σε όσους είχαν ανάγκη. Μιλούσε με τους συμπολίτες του κι αυτοί τον φώναζαν με το μικρό του όνομα και του έλεγαν ότι προβλήματα αντιμετώπιζαν. Κι αυτός όμως όταν έλεγε πως θα κάνει κάτι το έκανε. Ακόμη και στην πιο απομακρυσμένη συνοικία στο τελευταίο σπίτι της Καβάλας».    

   Η μέρα ξεκινούσε με τον πρωινό καφέ με κοντινούς του συνεργάτες για ενημέρωση, θυμάται ακόμη ο κ. Τσουμπάκης. Με τον Γιώργο Γκόλνα, τον Σάββα Νεστορίδη, τον Ανέστη Καραμπετάκη, τον Σπύρο Ηλιάδη, τον Μάρκο Βεργή. Ακόμη και ο Γιώργος Καλατζής που ήταν τότε δημοτικός σύμβουλος βρισκόταν συχνά στο γραφείο του. «Είχε φίλους από όλα τα πολιτικά κόμματα. Ακόμη ήθελε να έχει καλές σχέσεις με τους διορισμένους νομάρχες, άσχετα αν μερικούς δεν τους πήγαινε. Αλλά εκείνη την εποχή το ΠΑΣΟΚ ίσον… δήμος Καβάλας. Όμως δεν ήταν στενόμυαλος πολιτικά, αφού βοηθούσε το ίδιο αριστερούς και λαϊκούς δεξιούς, προσφέροντας δουλειά στα έργα αυτεπιστασίας που τότε ήταν πολλά».

   Αν ξεκινήσουμε να περιγράφουμε τα έργα που έγιναν επί Αθανασιάδη σίγουρα θα ξεχάσουμε πολλά. Σε γενικές γραμμές όμως δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε τα καινούργια απορριμματοφόρα και τους κάδους απορριμμάτων, την αγορά νεοκλασικών κτιρίων και τον πολλαπλασιασμό της ακίνητης περιουσίας του δήμου, τις μεγάλες κυκλοφοριακές παρεμβάσεις στη συνοικία της Παναγίας αλλά και σε άλλες συνοικίες, την αναπαλαίωση των προσφυγικών συνοικισμών, την δημιουργία του μουσείο καπνού, του μνημείου του Καπνεργάτη, ενώ δεν πρέπει να ξεχάσουμε τις ευαισθησίες που είχε για την ιστορία της πόλης. Έτσι δημιούργησε λεύκωμα με κατάλογο όσων συμπολιτών πολέμησαν στο Αλβανικό μέτωπο, ενώ έκανε κι άλλες εκδόσεις τεκμήρια για την ιστορία της πόλης.

   Από τις δυναμικότερες προσπάθειές του θα μπορούσαμε να πούμε πως ήταν η λειτουργική κατάληψη της Μεγάλης Λέσχης και η λειτουργία της σαν δημοτική βιβλιοθήκη, θυμάται ο κ. Τσουμπάκης. Σχεδόν 15 μέρες βρισκόταν εκεί και περιφρουρούσε μαζί με πολλούς Καβαλιώτες τον χώρο, ενώ την πρώτη μέρα πέρασε αρκετές ώρες  στο αυτόφωρο. Δεν πρέπει ακόμη να ξεχάσουμε την ίδρυση της ΔΕΥΑΚ και το πείσμα που έδειξε για την ΔΕΠΟΣ».

   Αυτό που θα θυμόμαστε όλοι από τον Λευτέρη Αθανασιάδη είναι πως ότι έκανε, το έκανε με πάθος. Όπως και από ένα πάθος έχασε τον δήμο μετά από 16 χρόνια. Αλλά αυτός ήταν ο Λευτέρης Αθανασιάδης. Σίγουρα η ιστορία δίπλα στην λέξη Καβάλα θα έχει ανεξίτηλα γραμμένο το όνομά του.

1 σχόλιο: